Komentarz Diakonii Liturgicznej – cz.2

Diakonia liturgiczna od poprzedniego miesiąca zdecydowała się na rozważanie kolejnych fragmentów książki „Duch Liturgii” autorstwa papieża-seniora Benedykta XVI.

W kolejnych dwóch rozdziałach Benedykt XVI czyni rozważania na temat dwóch kwestii: powiązania Nowego i Starego Testamentu w ramach liturgii oraz co oznacza, że owa liturgia obejmuje przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

W kwestii powiązań papież zwraca uwagę, że Izrael był i jest ukierunkowany na świątynię jako miejsce składania ofiar. Ofiar, które są ledwie substytutem tego, co wypełniło się w Chrystusie. On to, przez Swój Krzyż i Zmartwychwstanie, spełnił pokładane w Starym Testamencie nadzieje i jako prawdziwy Baranek otworzył kult dla wszystkich.

Natomiast w kwestii czasu liturgii, Eucharystia obejmuje przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Przeszłość, bo Chrystus umarł i zmartwychwstał w konkretnym czasie. Teraźniejszość – bo ofiara ta jest i uobecnia się w każdej Mszy Świętej. A przyszłość – bo ta liturgia ma moc przemieniać jej uczestników i przygotowywać ich na Niebieską Liturgię, której ta ziemska jest ledwo przedsmakiem.